VEČERAS IGRA

Kulturni centar, 20:30

GRADSKO POZORIŠTE TREBINJE

Ljubomir Đurković

PISAC PORODIČNE ISTORIJE

Režija: Slobodan Marunović

Igraju:

Darko Kurtović/Stevan Milošić

Željko Milošević/Blažo Milošić

Vesna Đurić/Jovanka Milošić

Igor Svrldin/Slobodan Milošić

Marko Kovač/Lazar Milošić

Mitar Milićević/Mirko Milošić

Jefimija Ot/Danja Milošić

David Popadić/Nikola Milošić

Milena Bokun/Mileva Kokotović

Asistent režije:  Željko Milošević

Kostim i scena: Milica Jeremić & Slobodan Marunović

Muzika: Bobo Vučur

Lektor: Olgica Cice

Vizuelni identitet: Jovan Vidaković

Inspicijent: Milica Jeremić

Ton i svjetlo: Ognjen Grubač
 

O PREDSTAVI:

Dramski tekst Ljubomira Đurkovića „Pisac porodične istorije“ je tragična farsa u deset slika koja govori na humoran i univerzalan način o obezličenju koje su nametnuli ratni i poslijeratni događaji u kojima je brat digao ruku na brata i čije posljedice više ne mogu nadoknaditi ni slavni preci, ni medalje, ni alkohol.

To je drama o raspadu porodice u kojoj djeci trnu zubi zbog roditeljskih grijehova. To je priča o marginalcima koji strasno žele da uzlete, ali svaki takav pokušaj biva još dublji i još tragičniji pad, izražen kroz kontrast između tradicionalnih vrijednosnih normi, koje povremeno odjeknu kroz novokomponovani deseterački san, i onoga što je stvarni život: nemaština, šverc italijanskom bofl robom, neželjena trudnoća, kriminal.

Svi likovi u ovoj predstavi nose svoj autentičan znak, breme neprilagođenosti svijetu koji je nemilosrdan prema običajnim, folklorom obojenim iluzijama. Oni kao da lebde u vakuumu praznog hoda nacionalnih istorija ovih prostora.

O REDITELJU:

Slobodan Marunović – glumac Crnogorskog narodnog pozorišta, rođen je 4. jula 1957. godine u Mojkovcu, Crna Gora. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Danilovgradu a srpsko-hrvatski jezik i književnost studirao u Nikšiću i Beogradu. U matičnom pozorištu, na Barskom ljetopisu, Gradu teatru, Kraljevskom pozoristu "Zetski dom", Nikšićkom pozorištu, na filmu i televiziji ostvario blizu sto uloga. Sa svojim predstavama gostovao na scenama širom svijeta (Pariz, Rim, Brisel, London, Cirih, Beč, Štutgart, Luksemburg, Moskva, Taskent, Kastroma, Njujork, Čikago, Los Anđeles, San Francisko, Detroit, Toronto, Montreal, Melburn, Sidnej, Brizbejn, itd…).

Monodramu "Potonja ura Njegoševa", koja je premijerno izvedena 19. maj 1988. godine u CNP odigrao preko 1.500 puta. Sa studentskim,alternativnim i ad hok grupama, režirao preko 20 predstava. Dobitnik je više društvenih i strukovnih nagrada i priznanja.

 

O POZORIŠTU:

Trebinje ima bogatu pozorišnu tradiciju. U jednom istorijskom momentu, tačnije pedesetih godina XX vijeka, tu je djelovalo i profesionalno Narodno pozorište.

Pozorišno stvaralaštvo, sa redovnim radom, nastavlja se pod okriljem KUD-a „Vaso Miskin Crni“ sve do 1992. godine. U ovom periodu, tadašnji trebinjski amateri, Momo Brkić, a nešto kasnije i Nataša Ninković, donose Trebinju najznačajnije nagrade tog vremena, Zlatne maske za glumačka ostvarenja, dobijene na Saveznom festivalu dramskih amatera Jugoslavije.

Zanimljivo je pomenuti da se u drugoj polovini osamdesetih godina, na izvjestan način stvara i dešava trebinjski kult pozorišta. Intezivira se pozorišni život grada. Značajno se umnožava produkcija, a pored pozorišta pri KUD-u V. Miskin, intezivno djeluju nezavisne trupe Rinocervus i Virus, okupljajući veliki broj entuzijasta i postavljajući značajan broj dramskih dijela. Igraju se predstave najrazličitih žanrova, priređuju raznovrsni, u to vrijeme nazivani kolažni programi, kao i programi poetskog i neverbalnog teatra, muzičko scenski performansi, poetski matinei… Dok se predstave, performansi uopšte programi izvode, pored Doma kulture i Doma omladine, u galeriji Veritas, bašti restorana Bežigrad, Begovoj kući, gradskom parku, kupalištu Banje i drugim prostorima.

Ni sa nesrećnim događajima devedesetih godina nije u potpunosti utihnuo glas pozorišta u Trebinju. U tim, ratnim godinama, aktivno radi pozorišna trupa“ Pozorište Slovo“, a u skladu sa mogućnostima organizuju se i gostovanja.

„Slovo“ stvara i u poratnim godinama, a u stvaralaštvu im se pridružuje Kulturna scenu Male stvari koja početkom XXI vijeka i postepenim gašenjem „Pozorišta Slovo“, u periodu do formiranja Gradskog pozorišta, potpuno preuzima i veoma uspješno djeluje ostvarujući do tada najveće i najznačajne uspjehe trebinjskog amaterskog pozorišnog stvaralaštva.

Rezultat njihovog rada naročito se ogleda u predstavi Don Kihot (Mihail Bulgakov), u režiji Miroslava Trifunovića, koja uz četiri nagrade osvaja i Zlatnu masku za najbolju predstavu 2007. godine na Festivalu Festivala (nasljednik Festivala dramskih amatera Jugoslavije), kao i do tada prvoj pobjedi nekog trebinjskog pozorišta na BiH festivalu FEDRA, 2008. godine, sa predstavom Uho, oko, obraz, trtica… (Muza Pavlova), u režiji Željka Miloševića.

Gradsko pozorište Trebinje je osnovano 2009. godine pri JU Centru za informisanje i kulturu, a od 2013. godine djeluje u okviru JU Kulturni centar Trebinje.

Gradsko pozorište Trebinje, s obzirom na kratak vijek postojanja pod ovim imenom, dobitnik je više prestižnih nagrada među kojima su i pobjedničke nagrade na republičkim i regionalnim amaterskim festivalima. Najznačajniji uspjeh, kada su nagrade u pitanju, ostvaren je sa predstavom Ševa ili slavuj (Efraim Kišon) u režiji Željka Miloševića, koja je osvojila pet Zlatnih maski, a ovjenčala se i onom najznačajnijom, Zlatnom maskom za najbolju predstavu u cjelini 2009. godine, na Festivalu Festivala.

Od 2014. godine, na temeljima bogate istorije i novih iskustava, te velikog entuzijazma, pored amaterske, Gradsko pozorište stvara i organizaciono sazrijeva pa se pored amaterske nastoji razvijati i profesionalnu scenu. U tom pravcu i cilju razvoja i postepenog ustoličenja profesionalne scene, koju Trebinje sigurno zaslužuje, od 2014. godine do danas u produkciji Gradskog pozorišta realizovana su četiri profesionalna pozorišna projekta, a nadamo se uskoro i novim poduhvatima.

Svakako, Gradsko pozorište ne odustaje i dalje će poklanjati veliku pažnju i njegovati i dramski amaterizam kao polazišnu osnovu rada i stvaralaštva.