Utorak, 26. jul KULTURNI CENTAR, 20:30 časova
Gradsko pozorište Trebinje
Igor Svrdlin: „Zamalo pred vratima“
Režija: Darko Kurtović
/Trajanje 75 minuta/
Igraju:
Darko Kurtović, Igor Svrdlin, Zoran Jakšić, Mirjana Bokun, Vladimir Samardžić, Bojan Ninković, Jefimija Ot
Kostim i scenografija: Milica Jeremić Telebak;
Autorska muzika: Jovan Vučur;
Producent: Marijana Gudelj;
Koordinator: Lazarela Miljković;
Tehnika: Boris Glušac, David Popadić i Vojislav Elez;
Vizuelni identitet predstave: Jovan Vidaković
O POZORIŠTU
Trebinje ima bogatu pozorišnu tradiciju. U jednom istorijskom momentu, tačnije pedesetih i šezdesetih godina XX vijeka, tu je djelovalo i profesionalno „Narodno pozorište Trebinje“.
Po gašenju „Narodnog pozorišta“ pozorišno stvaralaštvo nastavlja se pod okriljem KUD-a „Vaso Miskin Crni“ sve do 1992. godine. U ovom periodu, tadašnji trebinjski amateri, Momo Brkić, a nešto kasnije i Nataša Ninković, donose Trebinju najznačajnije nagrade tog vremena, Zlatne maske za glumačka ostvarenja, dobijene na Saveznom festivalu dramskih amatera Jugoslavije.
Zanimljivo je pomenuti da se u drugoj polovini osamdesetih godina, na izvjestan način stvara i dešava trebinjski kult pozorišta. Intezivira se pozorišni život grada. Značajno se umnožava produkcija, a pored pozorišta pri KUD-u intezivno djeluju nezavisne trupe „Alternativa Rinocervus“ i „Virus“, okupljajući veliki broj entuzijasta i postavljajući značajan broj dramskih dijela. U tom periodu igraju se predstave najrazličitih žanrova, priređuju raznovrsni, u to vrijeme nazivani kolažni programi, kao i programi poetskog i neverbalnog teatra, muzičko scenski performansi sa dramskim predznakom...
Dok se predstave i drugi programi izvode, pored sala tadadšnjih Doma kulture i Doma omladine, u galeriji Veritas, bašti restorana Bežigrad, Begovoj kući, gradskom parku, kupalištu Banje i drugim prostorima.
Ni nesrećni događaji devedesetih godina nisu u potpunosti utihnuli amaterski entuzijazam i glas pozorišta u Trebinju. U tim, ratnim godinama djeluje, a u skladu sa mogućnostima organizuje i gostovanja, pozorišna trupa „Slovo“. „Slovo“ stvara i u poratnim godinama, a u stvaralaštvu im se pridružuje Kulturna scena „Male stvari“ koja početkom XXI vijeka i postepenim gašenjem „Slova“, u periodu do formiranja Gradskog pozorišta, preuzima i veoma uspješno djeluje ostvarujući značajne rezultate. Rezultat njihovog rada naročito se ogleda uspjehom predstave „Don Kihot“ (Mihail Bulgakov), u režiji Miroslava Trifunovića, koja uz četiri nagrade, Zlatne maske, osvaja i Zlatnu masku za najbolju predstavu 2007. godine na Festivalu Festivala (nasljednik Festivala dramskih amatera Jugoslavije), kao i do tada prvoj pobjedi nekog trebinjskog pozorišta na BiH festivalu FEDRA (svojevremeno krovni, a sada festival najboljih selektovanih BiH amaterskih predstava) 2008. godine, sa predstavom „Uho, oko, obraz, trtica...“ po motivima jednočinki Muze Pavlove, a u režiji Željka Miloševića.
Gradsko pozorište Trebinje osnovano je 2009. godine pri JU Centar za informisanje i kulturu, a od 2013. godine djeluje u okviru JU Kulturni centar Trebinje.
Gradsko pozorište Trebinje, s obzirom na kratak vijek postojanja, pod ovim imenom dobitnik je brojnih nagrada, a kao najznačajniji uspjeh, kada su nagrade u pitanju, izdvajamo pobjedničke predstave festivalu FEDRA „Laki komad“ (Nebojša Romčević) 2012. u režiji Željka Miloševića i „Pisac pozorišne istorije“ (Ljubomira Đurkovića) 2017. u režiji Slobodana Marunovića, dok je predstava Ševa ili slavuj (Efraim Kišon) u režiji Željka Miloševića, osvojila pet Zlatnih maski, a ovjenčala se i onom najznačajnijom, Zlatnom maskom za najbolju predstavu u cjelini 2009. godine na Festivalu Festivala.
Gradsko pozorište JU Kulturnog centra Trebinje, pored redovnog poklanjanja pažnje amaterizmu, imalo je i par uspješnih produkcijskih „izleta“ realizujući predstave sa profesionalnim prefiksom.
O PREDSTAVI
Priča o pozorišnom amaterizmu ispričana iz ugla glumaca koji očajnički žele napraviti predstavu, a rok za završetak je svega nekoliko dana... Entuzijazam nije dovoljan, štaviše, on postaje prepreka onog trenutka kada emocije potpuno istisnu racio... Kreće gotovo sumanuta pozorišna avantura u kojoj se smjenjuju dramske slike neostvarenih želja i neodigranih predstava, slike zbilje i pozorišne igre, a kako vrijeme odmiče ansambl je sve dalji od konačnog proizvoda - predstave koja će konkurisati na festivale i igrati se na radost brojne publike... Publika prisustvuje pozorišnom činu koji to nije i prati glumce koji u svojoj zanesenosti nisu svjesni da je njihova potraga za pozorišnim činom najsličnija beketovskom čekanju Godoa koji neće doći... Dramski komad je inspirisan istinitim događajem koji se zbio u kasno proljeće 2021. godine, a sve osim tog događaja je izmaštano (ili ipak nije?!)
.jpg)
