Akademik i senator Republike Srpske Rajko Petrov Nogo preminuo je jutros u 77. godini.
Nogo je rođen 13. maja 1945. godine u selu Borija, u Hercegovini, a kao dječak došao je u Sarajevo i tu započeo školovanje.
Nakon osnovne škole završio je Učiteljsku školu u Sarajevu, diplomirao je Jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik na sarajevskom Filozofskom fakultetu, a magistrirao na Filološkom fakultetu u Beogradu.
Iz Sarajeva se 1982. godine preselio u Beograd.
Od 2000. godine predavao je poeziju i kritiku na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Istočnom Sarajevu.
Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske izabran je 27. juna 1997, a za redovnog 21. juna 2004. godine.
Član je Udruženja književnika Srbije, a Upravni odbor tog udruženja ga je 30. marta 2012. godine predložio za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti.
Član je prvog saziva Senata Republike Srpske od 1997. godine, a ponovo je izabran 9. aprila 2009. godine.
Dobitnik je 23 nagrade, a do kraja 2007. godine objavio je 52 knjige.
Vrijeme i mjesto sahrane biće naknadno objavljeni, javili su beogradski mediji.
Srpski član i predsjedavajuća Predsjedništva BiH Željka Cvijanović uputila je telegram saučešća povodom smrti Rajka Petrova Noga njegovoj porodici i Akademiji nauka i umjetnosti Republike Srpske.
- Otišao je jedan od najvećih pjesnika našeg vremena. Svojim bogatim stvaralaštvom, koje je dopiralo iz tradicije, mita, istorije i religije, ostavio je dubok i neizbrisiv trag u srpskoj književnosti - naglasila je Cvijanović.
Iz arhiva Radio Trebinja poslušajte razgovor sa Nogom, snimljenog uoči naučnog skupa posvećenog njegovoj poeziji i poetici, održanog u okviru Dučićevih večeri poezije 2014. godine.
Za svoje plodno stvaralaštvo tada je skromno naveo da se “nije pretrgao” po onoj “bolje tanje a bolje” Majakovskog, a kad se podvlači stvaralačka crta, konstatovao je da je “vrijeme je da se zatvori radnja, da se ne kvari ovo dosad”.
Akademik je naglasio da su vjera naša pravoslavna, naša bogata književnosti i kultura - posljednje linije odbrane nacionalnog identiteta i da su se narodi po poeziji prepoznavali dok je svijet bio normalan.
Njegoš, “zazidan u onom dragstoru na vrhu Lovćena” i Dučić, govorio je Nogo, i dalje su snažniji nego svi njihovi ništitelji, a Srbi smo - sve dok umijemo da podignemo glavu.
Razgovarala: Vlatka Musić
.jpg)
